Blog
|
Even voorstellen 2015/02/07 15:58:22 |
|
Even voorstellen Hi iedereen, ik ben Maaike Cremers. Ik ben 20 jaar en zit in het 2de jaar van de opleiding dierverzorging op Clusius Alkmaar. Ik ben via en andere stagiaire op deze stageplek gekomen, ze had het aangeraden omdat ze het heel leerzaam vond. Ze had me al uitgelegd hoe het in elkaar zit en het klonk mij wel mooi. Ik loop 6 weken stage. Ik als roker mag niet roken, maar daar heb je hier helemaal geen last van. Ik let de hele tijd op de hondjes en de mooie omgeving, de wandeling is in een oogwenk voorbij. Ook leer ik, inderdaad, heel vele over het gedrag van de dieren, wat mij juist zo aantrekt aan deze opleiding. Ik heb zelf geen honden of andere dieren, dat mag niet waar ik woon. Later wil ik wel graag een hondje, als ik daar de tijd voor heb. Als ik dan een hondje heb, kan ik wat ik hier leer goed gebruiken. Groetjes Maaike |
|
Engelien stagiaire 2015/01/27 18:45:46 |
|
Hoi allemaal, Mijn naam is Engelien. Binnenkort zouden jullie mij kunnen tegenkomen bij het ophalen of thuisbrengen van de honden: ik kom namelijk stagelopen bij de uitlaatservice! Ik ben zeventien jaar oud en volg de opleiding dierverzorging (niveau 4) aan het Clusius College in Alkmaar. Ik zit in het tweede leerjaar. Ik heb voor deze opleiding gekozen omdat ik gek ben op dieren, in het speciaal honden en katten. Het lijkt me superleuk om later iets met dieren te doen. Volgend jaar wil ik graag doorstromen naar de opleiding paraveterinair. Op deze opleiding hoop ik nog meer te leren over de gezondheid en anatomie van dieren, wat ik heel interessant vind. Wij hebben thuis twee honden: een golden retriever van drie, haar naam is Yna, en een teckel van tien maanden, Odie. Daarnaast hebben we nog drie katten, Gijs, Lily en Cocolita, en een hamster, Anna. Het lijkt me erg leuk om bij de uitlaatservice stage te lopen, omdat ik echt veel met honden en hun gedrag te maken ga krijgen. Het lijkt me heel leuk om daar meer over te leren en te zien hoe honden zich gedragen in de roedel, hoe de honden bijvoorbeeld communiceren. Ik hoop jullie allemaal te ontmoeten tijdens mijn stage! Groetjes van Engelien |
|
Femke 2014/08/23 22:15:57 |
|
Hallo, Beste Baasjes
Mijn naam is Femke en ik woon in Wognum.
De aankomende 10 weken kunt u mij ineens in uw huis aantreffen. Geen zorgen ik ben geen inbreker, ik kom alleen uw hond ophalen. Natuurlijk zal ik hem samen met John ook weer netjes terug brengen.
Ik zal uw hond tijdens de wandelingen goed observeren om meer te weten te
komen over het gedrag van uw hond.
Femke
|
|
Stagiaire Marjolein 2014/06/10 17:04:16 |
|
Lieve baasjes Mijn naam is Marjolein Kaandorp, ik ben 17 jaar oud en ik zit in het tweede jaar van de opleiding dierenverzorging niveau 4 op het Groenhorst college in Barneveld. Sinds 26 mei jl. loop ik stage bij John en heb ik al leuke en leerzame momenten met de honden gehad. Gedurende mijn stage hoop ik veel van John en het gedrag van de honden te leren, zo heeft iedere hond zijn eigen aanpakwijze en karakter. Jammer genoeg heb ik geen eigen hond, wel heb ik een kat waar ik erg gek op ben. Wel haal ik af en toe Max, de hond van een bekende op, om lekker mee te gaan lopen. De komende weken hoop ik u ontmoeten, als u thuis bent, bij het ophalen of terugbrengen van uw hond! Groetjes Marjolein |
|
Stagiaire Tamara 2014/04/21 14:22:14 |
|
Beste hondenvrienden, Graag wil ik mijzelf even aan u voorstellen; mijn naam is Tamara, ik ben 20 jaar oud en doe een niveau 4 opleiding op het Clusius College Alkmaar. Sinds 14 april loop ik bij John stage, en tot nu toe bevalt me dat nog uitstekend en elke dag zie ik nieuwe leuke en leerzame dingen! Tot nu toe heb ik ook al redelijk wat honden ontmoet en elke hond vind ik een uniek karakter hebben en zij verdienen allemaal hun eigen aanpakwijze. John laat mij dit erg goed zien en ik verwacht daar dan ook veel van te leren over de verschillende karaktereigenschappen die honden kunnen hebben. Ook qua gedrag hoop ik veel te zien en te leren terwijl wij met de honden lopen. Ik heb zelf ook een hond, zijn naam is Hero en hij is 3 jaar oud. Hij komt uit Portugal en is een rasloze hond, maar hij lijkt het meeste weg te hebben van een Aïdi. Ik ben gek op hem en hij is echt het zonnetje in mijn leven. Ik ben super blij en dankbaar voor deze stage en de kansen die ik krijg! Ik hoop ook u als baasjes te kunnen ontmoeten als wij uw hond komen ophalen of terug brengen, zodat ook u weet aan wie u uw lievelingen toevertrouwt! |
|
John en Paco 2014/04/21 14:20:38 |
|
Dit is een gedicht die ik kreeg, van Sonja die ik regelmatig tegen kom
met de roedel.
Paco, Dearly good beloving dog of all of us, There you go.. Zelden zag ik een man zo onthond omringd door alles wat blaft en rent en speelt en jankt Zag ik zelden een man zo onthond Paco, je mooie hondenziel zwerft ergens op weg naar de eeuwige jachtvelden maar hier op aarde worden er vele tranen voor je gelaten.. het verdriet van een geliefde vriend die ons verlaat is zo verschrikkelijk aanwezig Zelden zag ik een man zo onthond. Met al mijn medeleven, lieve groet, Sonja en Adinda |
|
Janneke stagiaire 2014/02/20 15:29:06 |
|
Hallo allemaal, Even voorstellen... Mijn naam is Janneke Blaauboer, ik ben 17 jaar en ik woon bij mijn moeder in Barsingerhorn, en soms ben ik ook te vinden bij mijn vader in Slootdorp. Ik volg op dit moment de opleiding Dierverzorging niveau 3 op het Clusius College in Alkmaar, en ik zit nu in het 2e leerjaar. ik heb een broertje en twee zusjes, mijn broertje heet Nan en is 12 jaar oud, mijn jongste zusje heet Eva en is 10 jaar oud, en mijn oudste zusje is 14 jaar oud, en ik ben dus de oudste thuis. Wij hebben redelijk wat huisdieren thuis, vooral bij mijn vader op de boerderij, bij mijn vader hebben wij een hond die Frida heet, zij is een Drentse Patrijshond van bijna 13 jaar oud, en er lopen ook een kater en een poes rond, de kater heet Sushi en de poes heet Lola, dit zijn broer en zus van elkaar, en zijn beide heel erg lui en dol op aandacht, wij hebben ook nog 2 geiten, Jan en Jans, 3 konijnen, Snuffie, Vrouwtje en Puk, er loopt ook een haan rond, met 4 kippen die hem altijd volgen en mijn broertje en ik hebben beide een aquarium gevult met vissen, slakken en garnalen, en natuurlijk ook met water. Bij mijn moeder hebben wij een konijn die Jeffrey heet en hebben we ook nog twee hamsters, Stan en Steve. Ik vind het erg leuk om met dieren te werken, vooral met honden, katten, knaagdieren, ezels en geiten. Ik wil later eigenlijk fotograaf worden, maar ik ben wel van plan om deze opleiding af te maken, ik vind het een leuke opleiding en als ik klaar ben met deze opleiding heb ik in ieder geval een diploma, en dat is altijd wel handig voor later. Ik heb al op verschillende soorten bedrijven die wat met dieren te maken hebben stage gelopen, bij een dierenwinkel (1/2 jaar, 2 dagen per week), een knaagdierenopvang (1 week), een zorgboerderij (3 weken), een kinderboerderij (1/2 jaar, 2 dagen per week) en bij een trimsalon (1 week), en nu dus een blok van 6 weken (tot eind februari) bij Hus Apport Dirkshorn, ik heb zelf naast mijn eigen hond weinig ervaring met honden, en wil graag meer over honden leren, en ik denk dat ik hier bij de uitlaatservice een hele hoop kan leren over honden, zoals het gedrag en de rassen, tot nu toe heb ik het erg naar mijn zin bij John en de roedel, en leer ik ook een hoop, en ik ga vast nog veel meer leren. Dus tot eind februari kom ik samen met John de hondjes ophalen en thuisbrengen. groetjes, Janneke Blaauboer |
|
Paco 2013/11/19 19:25:32 |
|
Update Paco Eindelijk na veel bellen kwam er een uitslag………..ze konden niets vinden, volgens de resultaten kern gezond. Ik hoop dan maar dat de prednison zijn werk heeft gedaan. Op dit moment eet en drink hij weer normaal en is hij weer tierig. Op naar de 20 jaar ….. toch. Ik bedank iedereen die heeft meegeleefd met mij en Paco, het was een grote steun. John en Paco |
|
Reacties op ziekte Paco 2013/10/17 16:22:55 |
|
Wat een fijn bericht! Sterkte met je vriend... Christa Fijn dat Paco tekenen van herstel toont en wij hopen dat het een duurzaam herstel is. Prednison is een paardenmiddel en kan net dat zetje geven wat hij nodig heeft. Kan ook van tijdelijke aard zijn, dus wij hopen maar voor jou en Paco dat er niets achter zit. Blijft nog een paar weken spannend. Sterkte! Carine en Peter Schraverus en een poot van Timon Hey John Wat fijn dat Paco weer begint te eten. Het lijkt de goede kant uit te gaan. Wat ben ik blij voor jullie. Natuurlijk kan je hem nog lang niet missen, dieren horen bij ons, zijn onze grootste maatjes. We gaan ervoor dat Paco weer snel zijn bak helemaal met smaak leeg gaat halen. Schrokken en schransen en bedelen om meer is nu toegestaan. Jolanda van Duin Hallo John Wat fijn dat het weer een beetje goed gaat met Paco, hoop ook met jou. Hebben ze nog kunnen ontdekken wat het nu precies was? Hopen dat het vanaf nu weer beter gaat en we binnenkort Paco weer voorin naast je kunnen zien zitten, zoals het hoort Gr.Pia en Riët Hoi John, Wat een indrukwekkend verhaal. En wat goed dat het nu weer beter gaat met Paco. Ik weet zeker dat jouw liefde voor Paco heeft geholpen om hem er weer bovenop te helpen. Groetjes en tot snel Carrie en Sammy Hoi John, Goed om te lezen dat Paco weer iets eet en een beetje opknapt. Hopelijk gaat hij nu elke dag iets meer vooruit. Wel spannend om de resultaten van het onderzoek nog af te moeten wachten. We kunnen ons voorstellen dat het zware en emotionele dagen voor je zijn geweest. Paco kan echter niemand beter als baas hebben dan jou, want we weten hoe begaan je met de honden bent als er iets met ze is. Sterkte met alles en hopelijk kunnen jullie nu een beetjes uitrusten. Hou je ons op de hoogte via de site? Groetjes, Joke Hoi John, Ik heb je verslag over Paco gelezen. Wat erg wat hij al heeft moeten doorstaan, en eigenlijk nog niet weten wat er met hem aan de hand is. Maar ben blij dat hij weer wat is gaan eten. Hopelijk komt er nu wel wat uit het bloed onderzoek. Ik begrijp heel goed wat je nu doormaakt. Soms dacht ik bij Cindy ook ,kon je maar praten, maar helaas kunnen ze dat niet. Je moet alles in zo’n geval maar gissen. Dat maakt het altijd zo moeilijk. Ik vond dat altijd erg frustrerend, daarom ben ik erg benieuwd wat het nu is. Ik wens je heel veel sterkte , en hoop dat het goed komt. Gr Thea, en een knuffel voor Paco. Hoi john
Erg vervelend van paco en uiteraard ook voor jouw
hopelijk gaat het nu weer de goeie kant op we leven mee een dikke knuffel van
Bikkel en Canjer
Hallo John. We hebben net je update over Paco gelezen en zijn beiden enorm opgelucht te lezen dat het weer wat beter gaat. Hopelijk zijn de bloeduitslagen ook allemaal goed maar daar vertrouwen we op. Fijn dat je ons via je blog op de hoogte houdt. Geef Paco een dikke knuffel van ons en neem er zelf ook een voor alle doorstane emoties. Groetjes Annette en Bettie Goed om te lezen John dat hij hier zo goed op reageerde. Ik weet dat onze (vorige) hond ook een aantal keer een prik heeft gehad en dat deed met recht wonderen. Nu maar hopen dat er iets uit het onderzoek komt waardoor hij echt weer de oude kan worden. Honden zijn net als je kinderen je kan het10 x beter zelf hebben. Sterkte Jan en Wilma
Dank voor de
update, ik heb er echt zo veel aan gedacht. Fijn dat het voor het moment
beter gaat, hopelijk wijst het bloedonderzoek iets uit.
Dag John, Hopelijk gaat het nu alleen maar beter met Paco. Wat heb je het mooi beschreven, ik hield het niet droog. Wat is een huisdier toch ontzettend belangrijk! Wat ga je veel houden van je dier. Ik hoop dat Paco nog heel lang leider is en bij jullie mag blijven. Groetjes Ellen Hegeman (ook een sentimenteel baasje, dan van Grace) |
|
Update Paco 2013/10/12 11:18:08 |
|
Geachte Baasjes Even de beloofde update over Paco. Twee weken terug begon Paco veel te drinken en te plassen. Dit gebeurde zo erg dat hij het niet goed kon ophouden. Nou geeft Paco het netjes aan zodat hij niet in huis plaste, maar het hield wel in dat ik vroeg in de ochtend, zo’n 3 a 4 uur, eruit moest om Paco even te laten plassen. Natuurlijk zijn we naar de dierenarts geweest, maar na heel veel onderzoeken waren we niet veel wijzer dan dat Paco een te hoog Calcium gehalte had, wat duidt op een ontsteking. Paco heeft 1 uur op zijn rug gelegen, in een speciale kussen, waar zijn buik werd geschoren en een echo kreeg rond zijn prostaat, met de nodige koude gel. Omdat er niets gevonden werd moest hij tweemaal een biopsie ondergaan in zijn prostaat, mannen onder ons, dit is geen pretje. Daarna nog tweemaal bloed afgenomen. Dit alles heeft Paco ondergaan zonder een blaf of kreun, liggend in mijn armen lag hij met ogen dicht alles te ondergaan, de kanjer. Paco kreeg uiteindelijk een antibioticakuur mee, maar dat deed helemaal niets. Erger nog, hij wou niet meer eten en is op dit moment 4 Kg afgevallen. De dierenarts in Schagen heeft ons toen doorgestuurd naar een Kliniek in Amsterdam. Daar heeft hij weer hetzelfde ondergaan, scheren, koude gel , een echo, met als extra twee biopsies van zijn milt en twee röntgenfoto’s. Dit alles weer in mijn armen en zonder kreuntje en ogen dicht. Daar kreeg Paco uiteindelijk een prednisoninjectie en pillen mee, dit gebeurde om 16.00h, het resultaat was dat 18.00h Paco spontaan begon te eten. Je begrijpt dat dit een opluchting was, ook al was het maar een paar hapjes, het was het bedrag dat ik moest betalen meer dan waard. Iedereen die mij een beetje kent, weet hoe emotioneel ik ben als het om leed bij een dier en speciaal een hond gaat. Terwijl er bij de dierenartsbezoeken soms de emotie bij mij hoog opspeelde, moest ik er wel voor Paco zijn, en de rust voor hem bewaren. Maar neem maar aan, ik heb wat tranen gelaten. Paco is 9 jaar en volgens mensenjaren zit Paco in de buurt van de 60 dus nog niet zo oud. Ik weet dat het bij 12 jaar of misschien 13 jaar wel eens op zal zijn, maar nu kan ik hem nog niet missen. Hij is te belangrijk voor mij en de roedel. Maar op dit moment eet hij, zoals wij het noemen en tandenpoetsstok, smakelijk op.
Zijn blik is weer actief en hij begint weer Paco te worden.
Dan wil ik hierbij jullie bedanken voor het meeleven dat ik heb gekregen. Alle baasjes hebben gemaild, gewhatsappt, gesmst of vroegen naar hem als ik jullie hond ophaalde. Dat heeft veel gedaan, het was een grote steun voor mij. Hartstikke bedankt. John |
|
Elisa 2013/03/09 14:04:17 |
|
Lieve baasjes, mijn naam is Elisa Nieuman en ik ben 17 jaar oud. Sinds maandag 11 februari 2013 loop ik stage bij John, op maandag en dinsdag. Ik doe de opleiding ‘Dierverzorging’, in Alkmaar op het Clusius College. Met dieren werken, ze verzorgen en begrijpen vind ik heel leuk en wil hier later ook mijn beroep van maken. Wat ik precies wil worden weet ik echter nog niet. Mijn stage bij John lijkt me erg leuk, want van alle dieren ben ik toch wel het gekst op honden. Ik hoop natuurlijk veel te leren, maar dat komt wel goed denk ik! Ik kijk er in ieder geval erg naar uit! Nu weet u een beetje wie ik ben en wanneer u mij eventueel kunt verwachten, dus schrik niet als ik opeens op de stoep sta in plaats van John. Groetjes Elisa |
|
Lisa 2013/03/09 13:41:13 |
|
Even Kennis Maken…. Hallo ik ben Lisa Schouten. Ik woon in Schagen en ben 20 jaar oud. Ik zit op het Clusius College in Alkmaar. En ik doe de opleiding Dierverzorging niveau 2 en zit in het 2de jaar van mijn studie. Van 20 Februari tot 7 April moesten we opzoek gaan naar een blokstage. Een blokstage is een stage van 6 weken. Ik was op zoek naar een stageplek en ik hou heel erg van honden, toen vond ik de hondenuitlaatservice "apport" in Dirkshorn. Dat leek me super leuk dus nam ik contact op met John. John vond het leuk en ik mocht bij hem stage lopen. John is een enthousiaste aardige man! Ik heb nu 8 daagjes mee gelopen en dat was erg leuk, een hele leuke lieve groep honden met allemaal een eigen karakter. Dus als u een donkere jonge dame in u huis ziet niet schrikken, ik pik alleen even u hond mee om een lekkere wandeling te maken met John en de andere honden! Groetjes Lisa |
|
Daphne 2013/02/27 21:18:19 |
|
Blog: Einde stage
Daphne |
|
Strand, zee en stage 2013/02/16 19:44:05 |
|
Strand, zee en stage Na een tijd in de duinen gelopen te hebben zijn we een paar keer op het strand geweest. Het verschil tussen duin/bos en strand is, in het duin/bos is het veel meer snuffelen dan rennen, maar op het strand is het alleen maar rennen. Jullie moeten dan ook wel merken aan de grote vermoeidheid en de kub zand op de bank, Dat het weer “pen uit” was ( pen uit = groot feest (marinetaal…) ). Vanaf de duinen bij het strand heel hard rennen het water in. Jara en Duvel blijven echt even staan in het water, om even af te koelen. “ He Jara, vind jij het ook zo lekker in dat zeewater? “ “jaahaa, jij ook he Duvel?” “ Ik kan haast niet wachten op de sneeuw, Jara” “Nou ik vind het wel lekker, maar niet te koud hoor Duvel “ Er is niets mooiers als een groep honden met elkaar te zien rennen op het strand. Er zijn er altijd die de leiding nemen. Duvel, Beer en Mila zijn toch wel de honden die andere honden uitnodigen om mee te rennen. Dat gaat dan ook met een snelheid, dat als zij het op het strand doen, een fascinerend gezicht is, maar in het bos zit ik soms met kont en ogen dicht, te hopen dat ze goed uitkijken en niet een tak of boom meenemen. Wonder boven wonder, het gaat tot nu toe goed. Het water van de zee blijft de honden trekken, al rennend even door de branding heen. Het water spat zo erg dat de honden verdwijnen in een regenbui van zeewater. Meeuwen opjagen is ook een favoriete bezigheid van onze jongens en meiden. Het lijkt wel of de meeuwen er een spelletje van maken, want ze landen een stukje verder al weer neer, dus de honden er weer op af. Op een dag waren er een paar honden aan de duinkant aan het lopen en bleven daar erg lang snuffelen, ik ging kijken, lag daar een bruinvis, de honden vonden het prachtig interessant, ik wat minder. Maar ja, dat gebeurt nou eenmaal. Vaak gaan we naar het parkeerterrein Hargen, daar kan ik ze gecontroleerd laten uitstappen. Dan kunnen de honden gelijk uit hun dak, als een kleuterklas die uit gaat. Daar vanuit lopen we de duinen in en komen we uit op een zandduin, waar de honden uit hun bol gaan, soms lopen ze ver weg om dan weer als een bliksem naast je te staan. Berg op, berg af, achter een bal aan of gewoon achter elkaar aan. Eigenlijk zijn ze dan al behoorlijk afgemat. We lopen dwars over, het bos in en als een knip van je vingers verandert die wilde massa in een rustig snuffelend groepje (b)engeltjes, die in volkomen stilte zijn weg vervolgd. De grote honden rennen wat door de bossen, de kleintjes achter mij aan, soms even uitwaaieren, maar toch wel in mijn buurt. En toen kwam de sneeuw, wat een pret, wat nou zo leuk is aan sneeuw weet ik niet, maar de honden vinden het prachtig. Rollen in de sneeuw, happen naar sneeuwballen die ik gooi naar de honden, en uit je bol gaan in diep sneeuw. De honden gaan echt heen en weer rennen door opgewaaid hoog sneeuw. Je ziet ook aan de foto’s dat we vaak gezegend waren met mooi weer. Al zag Chico het soms niet meer zo zitten met al die sneeuw op zijn kop (zie Foto ). De laatste negen weken heb ik hulp gehad van Daphne, een stagiaire die een MBO opleiding volgt op het Clusius College te Alkmaar. Zoals Daphne op Paco reageerde en Paco op Daphne wist ik al gauw dat dit wel goed zat. Daphne heeft zich heel goed ingezet en is bij alle aspecten aanwezig geweest, dus ook bij het lesgeven op scholen. Ze was er altijd, zelfs toen Daphne een beetje ziek was en naar de dokter moest belde ze snel op of ze toch maar mee mocht. Ze kwam met de fiets uit Noord-Scharwoude, haar hondje Keshja voorop in een mandje, in weer en wind en altijd op tijd. Ze was ook niet te beroerd om bij de wekelijkse schoonmaak beurt van de auto, zich goed in te zetten en de auto spik en span af te leveren. Daphne deed het stofzuigen en ik het poetsen van het dashboard. Het stofzuigen werd met een zodanige gedrevenheid gedaan dat er echt geen haartje meer te zien was. De handdoekjes in het kleine hondjes gedeelte lagen echt als een puzzel zo perfect. De hondjes waren ook gek op haar, ze had voor elke hond wel een knuffel of een aai, maar wist ook streng op te treden als er iets werd gedaan wat niet mocht. Ze had de rust die nodig is in een roedel en de gedrevenheid om te presteren. Ik denk dat de baasjes die haar hebben ontmoet, dit kunnen bevestigen. Daphne kon mijn plagerige grapjes waarderen en plaagde ook gewoon terug. Ik heb mij niet een keer aan je te hoeven ergeren, je deed wat ik van je verwachtte en ik hoefde je niet een keer te corrigeren. Ze is dan ook vertrokken met een mooie cijferlijst. Daphne hartelijk bedankt voor deze leuke weken, kom nog eens langs. Ondertussen heeft Auquore, een stichting die alle stageplekken beheert, mij als officieel leerbedrijf aangemerkt. En ………. De één is weg of ze staan alweer te trappelen om mee te gaan. Een nieuwe stagiaire heeft zich gemeld, deze keer is het Lisa Nieuman die dezelfde opleiding doet als Daphne, Daphne is nu 3de jaars, is dus volgend jaar klaar, Lisa begint net en zit in het 1ste jaar. Lisa loopt alleen ma en di mee, maar wel tot aan de zomer vakantie. Welkom Lisa. Dan belde er nog een stagiaire, die mee wou, zij heet ook Lisa, hoe krijg je het voor elkaar. Lisa Schouten is makkelijk te herkennen aan haar mooie lange zwarte vlechten. Lisa is 2de jaars en is, als ze slaagt, van de zomer al klaar. Lisa gaat net als Daphne de hele week mee voor de tijd van 5 a 6 weken. Als ik nu nog een stagiaire als chauffeur krijg hoef ik helemaal niet meer mee. Beide Lisa’s doen dierenverzorging, dus jullie viervoetige kindertjes zijn in goede handen. Ook van harte welkom Lisa. Na een weekje vakantie, kunnen we nog maar twee weken in de duinen lopen en gaan we weer een maand op het strand lopen.
Dus als je al ideeën had om een zandhandeltje te beginnen is de maand
maart ideaal…….
|
|
Stagiare Lisa 2013/02/11 13:22:42 |
|
Lieve baasjes, mijn naam is Elisa Nieuman en ik ben 17 jaar oud. Sinds maandag 11 februari 2013 loop ik stage bij John, op maandag en dinsdag. Ik doe de opleiding ‘Dierverzorging’, in Alkmaar op het Clusius College. Met dieren werken, ze verzorgen en begrijpen vind ik heel leuk en wil hier later ook mijn beroep van maken. Wat ik precies wil worden weet ik echter nog niet. Mijn stage bij John lijkt me erg leuk, want van alle dieren ben ik toch wel het gekst op honden. Ik hoop natuurlijk veel te leren, maar dat komt wel goed denk ik! Ik kijk er in ieder geval erg naar uit! Nu weet u een beetje wie ik ben en wanneer u mij eventueel kunt verwachten, dus schrik niet als ik opeens op de stoep sta in plaats van John. Groetjes Elisa |
|
Stagiaire Daphne 2012/12/16 22:37:11 |
|
|
|
10112012 Trijntje 2012/11/10 20:01:28 |
|
10112012 Trijntje De dag begon, zoals altijd, uitgelaten de auto uit en in een keer alle energie eruit rennen en blaffen. Nog geen 200 meter gelopen en een boemer hondje werd belaagd door de roedel ( begroet door de roedel ), de dame die het hondje aan de riem had, stond stokstijf van angst. Op zoveel honden had ze niet gerekend, ik was snel ter plekke en nodigde de vrouw, die een Duitse bleek te zijn, uit om mee te lopen. Ik nam de hond Merlin, ja, van de tovenaar, over van haar en liepen misschien 50 meter, toen ik aan de hond al zag dat hij het leuk vond. Dus los gelaten en Merlin begon direct te spelen met de andere honden, wat weer een glimlach van oor tot oor veroorzaakte bij deze Duitse dame. Ik vond het heel moedig van deze vrouw, om zo maar een man te vertrouwen, die ze nog nooit had gezien, en die wel even laat zien hoe het moet. Natuurlijk is mijn beweegreden om haar meer vertrouwen te geven in haar hond. Dat het zo vlug ging met Merlin was geen magie , maar gewoon de hond lezen. De Duitse dame liep een stuk mee, totdat wij bij het witte kerkje in Groet rechtsaf de hoogte in liepen. De honden wachten altijd bij een kruispunt en als ik aangeef dat we rechts gaan, rennen ze weer door. Opeens een gil, van wat ik kon horen, een kind in nood, ja hoor, rechts van de weg in een iets lager gedeelte stond een jongetje dat tussen twee bomen stond te gillen om zijn moeder. De moeder iets bezorgd, maar zeker niet bang van zoveel honden, nam het kind bij de hand en werd tussen moeder en oma in geparkeerd en liep zo “veilig”. Er werden vragen gesteld door een wat ouder broertje die het liefst alle honden mee wou nemen. Vragen zoals wie is het oudst, wie kan het snelst lopen,wie is de sterkste en wie is de jongste. Ook opa, die mee liep, stelde heel wat vragen: gaat het altijd goed, hoe doe je dat, hoe word je een leider? Toen de moeder een vraag stelde, herkende ik haar stem en keek haar aan, het bleek Trijntje Oosterhuis te wezen, de Duitse dame vond waarschijnlijk dat het te lang duurde en zei ons gedag, Trijntje en haar vader en moeder en twee kinderen liepen nog lang mee. Ik had een lang gesprek met Huub ( opa ) Oosterhuis, maar toen Jutter en Max een beetje te “vriendelijk” met elkaar om gingen, vond Trijntje het genoeg. Ze zei mij gedag en ook de honden kregen een vriendelijk gedag. Ik heb net gedaan of ik ze niet herkende, zij lopen daar om niet herkend te worden, dus gunde ik ze hun privacy, voor mij was het een leuke ervaring. Dan hebben jullie kunnen lezen over Harry, Yvon en Bowie ( Friese Stabij) Dit stel kwam ik tegen in het bos, toen de honden Bowie wilden begroeten vond Bowie dat niet zo goed, uitvallen aan de lijn en bijtende bewegingen makend liet hij merken “ik ben bang” . Harry en Yvon daarentegen, waren niet bang, eerder een beetje ontredderd, de vragende blik naar mij heeft mij doen besluiten het stel de volgende dag uit te nodigen voor een wandeling met de roedel. Terwijl ik de volgende dag al niet meer aan Harry, Yvon en Bowie had gedacht, stonden ze al vroeg op mij te wachten. Zoals ik ze had verteld, nam ik Bowie die aan de lijn was, over en die liep eigenlijk gelijk wat rustiger. Bowie begon steeds meer zijn neus te gebruiken en maakte onderweg wat vriendjes. Toen ik Yvon vertelde dat Bowie binnen deze wandeling los mocht lopen had Yvon zoiets van ……jaaaa ja. Na een uur liep Bowie los en gedroeg zich voorbeeldig. De glimlach op het gezicht van Yvon, was dan ook nog groter dan bij de Duitse dame. Bij het afscheid konden ze hun geluk niet op, wat resulteerde in een leuk stukje in het gastenboek op de site. Harry en Yvon, veel geluk met Bowie en laat nog eens wat van jullie horen. Ik parkeer nu wat vaker op het parkeer terrein van Hargen. Het voordeel daarvan, in plaats van het parkeerterrein van “de Bokkesprong”, is dat de honden gelijk een groot terrein hebben om even hun energie te uiten. Als je vanuit daar de duinen inloopt, kom je een grote zand duinpan tegen waar de honden uitwaaieren en hard achterelkaar aan jagen. Dat is niet alleen leuk om te zien, maar ook goed voor de honden die later in het bos wat rustiger moeten wezen. De gekste capriolen halen ze uit; even te snel over het randje en al rollend van het duin, Chico die het zachte zand heerlijk vindt en zich er lekker in rolt, dat mag, alles beter dan poep, ( zie foto’s ). Zelfs onze Jacko, die normaal dicht bij mij blijft, gaat uit zijn dak, geen hond blijft hier koud onder, er moet gerend worden. Soms laat ik een bal van het duin afrollen en kijk wie hem het eerst heeft en dan weer naar boven, ik wou dat ik zo makkelijk naar boven kon lopen. In tegenstelling van de Geestmerambacht, zijn de mensen in de Schoorlse duinen erg vriendelijk, ze zien dat het allemaal vriendelijke honden zijn en goed luisteren naar hun Pack Leader. Er is zelfs een wat oudere dame die regelmatig op hetzelfde bankje zit als wij langskomen. De eerste keer was ze erg nukkig en niet blij. Tot een paar dagen later, ik liep langs haar, zorgend dat de honden haar niet lastig vielen. Toen gebeurde het, ze sprak mij aan met de woorden ”meneer ( ze zei meneer tegen mij ) sorry van een paar dagen geleden, ik moet u zeggen dat u uw honden goed onder controle heeft en eigenlijk doen ze niets, uw roedel lijkt wel beleefd. Als ze niet te opdringerig zijn mogen ze mij best even ruiken.” Nou dat zijn complimenten waar ik zo trots op word als een pauw, maar is gelijk een compliment aan jullie baasjes, voor de goede opvoeding. De duinen zijn fantastisch, zo heb ik al eekhoorntjes gezien en een hele grote uil, hier en daar vliegen er fazantachtige vogels van heel dichtbij weg, omdat er een niet wetende hond te dichtbij komt. Op dat moment gaat er een schok door de roedel, van wat is dat nou weer, een seconde later is het alweer rustig. Ja de duinen zijn een mooi stukje Holland. Dit was het weer tot de volgende keer maar weer. John |
|
Cindy 2012/11/10 16:48:22 |
|
10112012 Er is heel wat gebeurd de laatste tijd leuke dingen, maar ook een triest geval.
30-10-2012 is de parmantige dame, liefste hond, die nog nooit iets van
agressie heeft laten zien, een hond waar je niet op hoefde te letten omdat ze
er altijd was, een hond die nooit liet zien dat zij pijn had. Is vredig
gegaan, Thea, het baasje van Cindy, was zo moedig om deze beslissing voor
haar te nemen, Thea mist haar ontzettend, maar weet dat zij de juiste
beslissing heeft genomen. Ondanks dat Cindy niets van pijn liet merken kon
zij de laatste keren niet makkelijk in de auto komen. Zij had haar eigen
plekje in de auto en kon daar makkelijk in komen, opeens lukte het haar niet
meer, ook het slapen ging niet meer, hoogst waarschijnlijk door de pijn, dat
gaf ons aan dat Cindy niet meer kon. Ze had weinig nodig om in te slapen, ze
was op. Cindy je was een voorbeeldige hond je bent 10 jaar geworden, dat is
in mensenjaren 66, Cindy van mij had je 100 mogen worden.
Cindy … |
|
De Duinen 2012/09/18 14:57:21 |
|
17092012 Wat een tijd geleden alweer. Er is veel gebeurd, als eerste even het minder leuke. We zijn met een aantal hondjes minder, zo zijn Kanjer, Bikkel en Tessa allemaal verhuisd en lopen niet meer mee. Erg leuk voor de baasjes dat zij een nieuw huis hebben, iets minder leuk voor mij en de hondjes; je gaat aan elkaar hechten. Maar natuurlijk wens ik jullie een goede toekomst in jullie nieuwe huis. Na een tijdje gelopen te hebben in het Vlasgat, is het gelukkig weer tijd voor de duinen. De honden vinden het geweldig. Tot nu toe is het weer gunstig geweest en hebben we weinig neerslag gehad, niet dat de honden daar mee zitten, maar droog is altijd lekkerder. We hebben ook een paar heeeeeele hete dagen gehad, ik heb dan altijd water mee. Een van die dagen kun je zien op een foto, waar de honden allemaal in de schaduw liggen van een boom. Alsof het afgesproken was gingen de honden “en blocke” onder de boom liggen en keken mij aan als of ze zeggen wilden: “Mogen we even blijven liggen, het is zo warm!” Het laat ook zien dat de honden elkaar goed kunnen hebben, iedere hond vindt het goed dat een andere hond in de buurt komt te liggen. Dat is de spirit van de roedel. Het is dan ook de beste school voor bange hondjes, zij leren zo met andere honden om te gaan en dat daar niets engs aan is, zolang je je maar aan de regels houdt. Die regels worden op een zeer subtiele manier bijgebracht, soms zie ik het en vaak ook niet. Een groot meester in het bijbrengen van regels is Paco, door zijn rustige houding en zijn meesterlijke manier van negeren is hij buiten mij een groot leider die ingrijpt als er iets misgaat. Bijvoorbeeld twee honden gaan te ver in het spel, Paco loopt tussen de twee in zonder acht te geven aan de honden, maar de rust is hersteld. Komt een onbekende hond te hooghartig de roedel in, zal Paco de roedel beschermen, vaak grijp ik van te voren in want ik ben de leider en niet Paco, maar hij is een perfecte tweede man ( hond ). Het gebeurt vaak dat ik niemand tegen kom, maar natuurlijk zijn er dagen dat je hond na hond tegenkomt, als de hond zich aan de regels houdt, stil staan, laten ruiken en een lage houding, wordt hij door de zeer tolerante roedel als vriend onthaald. Dan wat anders, ik heb de bus opgepimpt hij is in alle hokken met vloerbedekking bekleed, ze hebben dan een betere grip in de bochten, maar ook een zacht bedje. Je ziet steeds vaker dat, vooral de kleintjes maar ook enkele grote honden, na het lopen echt voor dood in de handdoeken liggen te slapen. Het rare is, dat als ik weer bij hun huis in de buurt kom, ze wakker worden en opgewonden raken, net zo blij als ze mee mogen, zo blij zijn ze ook weer als ze thuis komen. Degene die thuis zijn als de hondjes opgehaald worden, hebben misschien gemerkt dat ze wat eerder opgehaald worden en wat later thuis zijn. Dit komt doordat overal de wegen opengebroken zijn. Ik moet echt veel omrijden en dat kost veel tijd, vandaar. Vooral in Schagen verlies ik veel tijd, maar ook in Sint maarten is het een ellende. Toch wil ik niet dat de hondjes daardoor minder lopen, het moet van mij in de buurt van twee uur blijven. Maar goed, overal komt een einde aan. Dan een paar leuke dingen, voor de honden althans, voor de slachtoffers misschien iets minder, voor mij ….lachen. Een man zit op een van de bankjes een broodje te eten, de honden hadden niets door. Toen de man al die honden zag, begon hij te schreeuwen en te tieren. In plaats dat hij even zijn broodje weg doet en heel stil blijft zitten waren de honden getriggerd op deze tierende man. O leuk, sensatie ….ennnnnn lekker brood met leverpastei. Er waren een paar honden Jara, Rider, Paco die wel wat lusten, maar de man verdedigde zijn brood echt met ware doodsverachting. De honden kregen dus ook niets te pakken……of toch. Één hondje bekeek de situatie en ging achterom het bankje, door de spijlen heen pikte zij een heerlijke boterham met leverpastei. Niemand had het door …….maar Mila had haar hapje zonder dat iemand het merkte. Een ware trofee voor een slimme hond. Ik zag het gebeuren, en zonder het te laten merken aan het slachtoffer moest ik erg lachen. Dan gooi ik wel eens een snoepje zodat de honden het kunnen vangen maar dat gaat natuurlijk weleens fout. Als ik dat doe lopen de honden echt op een kluitje. Zo gooide ik een snoepje naar Paco die bijna nooit mist, maar nu belandde het snoepje op zijn neus, ketste af en als uit het niets kwam Rider en ving het snoepje. Als je het zo opschrijft is het minder leuk als dat je het ziet, maar leuk is het altijd. Als het geregend heeft moeten de honden uit elke plas drinken, dat is standaard, maar één hond maakt het zich wel heel gemakkelijk. Die hond gaat er in liggen en dan pas drinken, geen “hond” kan er meer bij, je denkt nu, dat zal wel een Golden wezen en, ja hoor, Jara is die gekke hond die lijkt op “Pietertje van den Hoogenband”. Zo liepen we in het Vlasgat en een van de honden was Spoon, een American Staffort, een heeeeel stoere hond die bang is voor de regen. Zo wou hij niet zomaar in de auto, hij had altijd even hulp nodig, behalve toen het regende wist hij niet hoe gauw hij in de auto moest komen. Nou, we liepen langs de waterkant en Spoon moest niets hebben van die Labradors en Goldens die maar aan het zwemmen waren, nee dacht Spoon, ik ga hier even in dit zijstraatje kijken. Spoon loopt het zijstraatje in tot ongeveer de volgende hoek en wat was dat, een Mechelse herder, rennen, terug naar John, maar wat was Spoon even vergeten, dat er nog steeds een sloot is aan die andere kant, je raadt het al, door zijn zenuwen rende hij pardoes de sloot in. De ontgoocheling van Spoon toen hij in het water rende, was zo mooi om te zien, onbetaalbaar. Zo zijn er ook van die gewoontes die sommige honden hebben. Kleine Luna die bij elke hoek van een ander pad, helemaal plat gaat liggen wachten. Chico, die het heerlijk vindt om met zijn buik in het zand te gaan liggen en er een spel van maakt. Hij gaat liggen, dan rent hij weer een stukje en gaat dan weer snel liggen en dat drie vier keer achter elkaar. Mila, die honden uitnodigt om met haar mee te rennen en dan het liefst rondjes om de roedel heen. Jutter en Max die helemaal gek van elkaar zijn, elkaar steeds opzoeken en stooien. Boris, die mee kan doen met “Sterren springen op zaterdag”, hij maakt de gekste capriolen zo het water in. Rider, die zo op mij gefocust is, rent weg en komt dan weer bij mij lopen, strak aankijkend zo van zie je mij, goed he, moet ik het nog eens doen, daar ga ik hoor. Lana die net als Mila heel hard rondjes rond de roedel rent. Cindy, ons oude dame loopt nog steeds parmantig mee, je merk haar niet op, ze komt af en toe even laten merken dat ze er nog is, en bij de picknick is ze er ook altijd. Cindy is zo makkelijk en stil, je zou haar zo kunnen vergeten, dus daarom tel ik zo vaak of ik ze allemaal wel heb. Nog steeds vind ik het de leukste baan die je kan hebben, met 10 a 11 honden in het bos lopen en niets horen, complete stilte. Dat is mijn roedel, natuurlijk mogen ze af en toe blaffen en bij het spelen grommen, het zijn honden. Maar dat is af en toe. Dan zijn er weer een paar nieuwe hondjes ingeschreven: Boy: een klein hondje die mee loopt om te wennen aan grote honden. Grace: een bordercollie. Sep: een flatcoat retriever. Jip: een bruine labrador. Hondjes, jullie zijn van harte welkom in de roedel. Dit was het weer tot de volgende keer maar weer. John |
|
Vissige boel 2012/04/22 21:07:55 |
|
16042012 Na een korte rit, er waren een paar hondjes niet mee ivm vakantie, kwamen we aan bij het strand. Wat meteen opviel was, in tegenstelling tot vorige week, een heel groot strand. Het leek even of de honden er gelijk van wilden profiteren, voordat het weer klein werd. Er waren ook van die kleine pierenbadjes, de honden vonden dat prachtig. Deze pierenbadjes zijn wat dieper, maar ook weer niet te diep, en dat is veilig, dus kan je er lekker in liggen. Vaak zijn ze ook wat warmer dan de zee, en kou is niet erg, maar warmer is beter. Heel veel mensen beginnen ons te herkennen, en die mensen kiezen altijd bewust of onbewust hun lievelingshond uit de roedel. Zo vinden ze Paco wel een mooie en lieve hond, maar de grootte en de herder stoot een beetje af. De kleine hondjes zijn wel erg populair, maar door de beweeglijkheid ook niet echt aaibaar. De meest geaaide hond is die slungelige, bruine labrador, die onhandige oudere puber, die je het liefst omver loopt, maar ja, hij heeft ook zo’n kop van, ik kan er niets aandoen, zo is mijn ras. Ja, Jutter is de nieuwsgierige hond die veel geaaid wordt. Het liefst zit hij achter de bank met de kleintjes, achterin is hij eenzaam en moet hij loeien en piepen, bij de kleintjes is hij stil en legt hij zijn kop het liefst in mijn nek. Ja, Jutter, je bent echt lief en je wilt zo graag. De wandeling was zonder opvallende gebeurtenissen, maar op het parkeerterrein was het wel anders. Er waren veel mensen op het plein, en die vonden die honden die met hun kop in een bak met water zaten, wel heel leuk. Ik schat dat er op een bepaald moment een man of 10 om ons heen stond. Vragen zoals, gaat het altijd goed, vechten ze nooit, hoeveel heb je er, en luisteren ze allemaal naar je…..enz. Ze blijven net zolang totdat ik de honden in de auto laat, zoals Boris die gewoon gaat zitten als ik hem optil als hij naar zijn bovenste plank moet verhuizen. De kleintjes, Chico, Mila, die ook de pose aannemen, en Luna en Cindy die gewoon zelf hun benches opzoeken. Wij, de honden en ik kregen zelfs een klein applausje. Een beetje vereerd was ik wel, al laat je dat natuurlijk niet merken. 17042012 Vandaag was er veel wind, maar niet koud, en nog steeds …een groot strand. Op een moment zag ik een vrouw die, zo leek het in ieder geval, weg liep met twee Border Collies om de roedel te ontwijken. Hoe fout kan ik zijn, heel langzaam, ”de enige goede manier” kwam ze naar de roedel toe. De twee Border Collies, broertjes van elkaar en nog maar 6 maanden, zochten eerst wat bescherming tussen de benen van hun baasje. Deze vrouw deed niets en liet de jonge honden het zelf uitzoeken, ook weer zo’n goede actie. Daardoor speelden ze na, ik denk twee minuten, al met de roedel. Erg geïnteresseerd in Rider, die toch een beetje hetzelfde ras is, renden ze heerlijk mee. Een heel leuk gesprek met een, volgens mij wereldwijze vrouw, moest toch te vroeg eindigen. De Collies mogen maar 5 minuten per aantal maanden in leeftijd lopen, dus 6 maanden is 30 minuten. Ja, dan is twee uur toch te veel. Wel weer een leuke ervaring met een vrouw die weet hoe je met honden moet omgaan. Ik realiseer mij nu dat ik er geen foto van gemaakt heb, maar een troost, ze zou nog een keer mee lopen. 18042012 Het weer is vandaag hetzelfde als gisteren, lekker zonnetje en een beetje wind en storm bij de honden. Een paar weken geleden sprak ik heel even met een visser die netten had uitgezet bij de pieren. Door een bepaalde stroming is het daar goed vissen. Vandaag liep ik daar en waren er mensen opnames van deze man aan het maken. Een meisje die daar bij hoorde, maakte foto’s van mij en de roedel, ik vroeg waar dat voor was, ze legde mij uit dat het voor de Duitse zender NDR was en op 26 of 29 april werd uitgezonden. Hoe laat en hoe het programma heette wist ze niet. Ik liep lang en dicht bij de camera voorbij en heb zelfs de visser een hand gegeven terwijl ze aan het draaien waren. Ik heb zoiets gezegd van “he, hoe gaat het met je” echt enorm origineel toch??????. De camera nam lage opnames, dus de honden staan er zeker op. Dus heel en ik zeg heeeeeel misschien ben ik wel op de Duitse fernsehen. Mocht het zo wezen dat de honden beroemd worden, eis ik alle royaltys op, dat begrijpen jullie wel hè. Daarna kom ik de hondjes wel ophalen in een limousine, dat dan weer wel. Alle gekheid op een stokkie, het is natuurlijk wel leuk. 19042012 Somber weer, niet echt koud, maar wel een raar windje. We liepen met de roedel op het strand, als op een moment alle honden naar de duinrand liepen. Er was daar iets, wat voor de honden erg lekker was. Jessica, die dit keer weer mee was, en ik liepen er naar toe, ik moest het weten. Nou mochten jullie iets geroken hebben aan jullie hond….iets vissigs, dat kan, er lag een kop van een bruinvis aan de duinrand (speeltje van de week?) . Ik vond het een heel vies gezicht en waarschuwde Jessica dat ze beter niet kon kijken. De honden dachten er heel anders over, ik had dan ook de grootste moeite om ze mee te krijgen. Ja, honden vinden het heerlijk om zich met visgeur te omringen. Ik vind het zelf wat minder charmant. In de auto viel het trouwens mee. Daar hadden we erg veel last van Paco die een verstopping had, en erg veel scheten liet, en stinken! Paco lag op de schoot van Jessica met een kop van .........ik was het niet, mij moet je niet aankijken, kennen jullie die kop van jullie honden? O ja, we waren iets eerder terug, In plaats van twee uur, hebben de honden nu 1uur en 45 min gelopen. Ik moest met Paco naar de Meerkoet ( Basisschool in Dirkshorn )om les te geven. Ze verwachtten mij om 13.15, nou dat redde ik net. Met Jessica als mijn assistent hebben we een leuke les neergezet. Paco was weer heel rustig en gaf de kinderen het vertrouwen dat hij een lieve hond is. Hij deed zijn oefeningen perfect. Het leuke van zo’n optreden is, toen ik gisteren langs de avond vierdaagse reed zwaaiden bijna alle kinderen. Ik hoop hiermee dat de reputatie van Paco die hij opliep 6 jaar terug, een beetje kwijt raakt. Hij is in die 6 jaar van een drukke en niet echt te vertrouwen hond, veranderd in een geduldige, lieve hond. Ik denk dat iedereen die hem beter kent dit zal beamen. En de volgende keer een kwartiertje langer. Dit was het weer tot de volgende keer maar weer. John |
|
Het strandje 2012/04/17 19:29:58 |
|
10042012 klein strandje (dinsdag) Weer, heel ander weer, het waaide hard en er was een klein strandje. Het schuim lag op sommige plaatsen tegen het duin. Maar het was warm, het leek of er een warme wind blies. De zon stond hoog aan de hemel met een klein beetje sluier bewolking. De zon brandde in mijn nek. Ja prachtig hondenuitlaatweer. Het speeltje van de maand was dit keer het schuim. Als er schuim weggeblazen werd, holden de honden er achteraan. Dat betekende wel dat de honden nou niet bepaald schoon thuis kwamen. Baasjes: het was dus maar ……schuim. Ook deze keer waren de golven een uitdaging voor onze honden. Zelfs Mila die eigenlijk niet gek is op water, ging wel heel diep toen zij een hele groep strandlopertjes zag, ze moest en zou ze weg jagen , “wat denken ze wel, dit strand is van mij, o sorry Paco, van ons ” Achter de stoelen liggen heel wat handdoeken, daar liggen de meeste honden op te slapen als we terug gaan, gelijk drogen ze een beetje zodat ze niet kleddernat thuis komen. Erg veel is er niet gebeurd, alhoewel er op het laatst een ouder stel even polshoogte kwam nemen, en uiteindelijk alle honden even moesten knuffelen. Verhalen over de hond van haar zoon, deze onopgevoede hond beet meneer en duwde mevrouw omver en wat waren deze hondjes toch lief. Meneer, goed bij de pinken met zijn 79 jaar en mevr. met haar 83 jaar iets minder. Ik kwam niet van haar af, het ene verhaal nog mooier dan het andere en wat waren deze hondjes toch lief. “Mijn man durfde niet eens meer naar buiten” en wat waren deze hondjes toch lief. “Er lagen grote stenen om de tuin waar hij op moest lopen om de hond te ontwijken” en wat waren deze hondjes toch lief. Nou goed, je begrijpt het. Ze hadden parkeergeld nodig en ik heb ze een euro gegeven, met de centen die ze nog hadden konden ze toch nog 1,5 uur op het strand lopen. Toch weer een goede daad gedaan zeg ik maar, en het koste maar één Euro. 11042012 (woensdag) Het is lastig dat men aan de weg werkt. Juist op die punten waar ik langs moet. Het verlengt het rijden met bijna een half uur. Maar goed, alles gaat voorbij denk ik maar. Het was vandaag heel warm op het strand, een lekker windje en veel zon. Er waren veel mensen op het strand en we werden weer veel gefotografeerd, Ik moet er maar eens geld voor vragen….! Er werden veel honden door de roedel bezocht, goedgekeurd door Paco, en opgenomen in de roedel, en weer los gelaten omdat het baasje dat wil. We hebben ballen gegooid en er is tegen het duin op gelopen. De slapende honden in de auto zeiden genoeg. Een leuk ding gebeurde op de heenweg. Ik tel de honden in de auto en ik mis een hond “ hoe kan dat nou”? Stilstaand voor een rood licht, keek ik nog eens goed, ja ik mis er een maar welke ook alweer……..Jatje! waar is Jatje?? achter de stoelen was hij niet. Ik roep zijn naam Jatje, Jatje waar ben je, ik voelde me stom omdat hij nergens anders kon wezen. Nou moeten jullie weten, dat ik twee zwarte doeken tussen de stoelen heb hangen, en wie komt als de madonna onder een van die doeken vandaan? Jatje! De zwarte doek hangt over zijn kop alsof hij de heilige Madonna zelf was en dan die kop van Jatje, dat gekke koppie, dat zo vertederend is. Jatje is zwart en het doek ook, dus ik zag hem eerst niet. Jatje keek mij aan, want zij zag mij wel. Maar toen ik haar zag, ik kon gewoon niet stoppen met lachen. Zo’n stom koppie dat mij aan keek met een vragende blik van, hier ben ik. Ik zei “o ben je daar, en gelijk kwispelen met een staart die er niet zit, en de hele zwarte doek gaat heen en weer. Ja ik weet het, je moet het zien…..Gewoon prachtig. 12042012 (donderdag) Vandaag hadden we wat meer honden. Het was een heerlijke dag, veel zon en wat wind. “Weer” om zonder jas op het strand te zijn. Doordat we maandag tweede paasdag hadden, waren er een paar baasjes die hun hond de gemiste maandag op donderdag wilden laten inhalen. Dat kwam goed uit, omdat ik gezelschap kreeg van Jessica die graag een keer wou meelopen zij nam zelf ook 2 kleine hondjes mee, en had ik gelijk een tweede begeleider. Het was een gezellige boel, de roedel en twee begeleiders. Het was heerlijk weer, en veel honden op het strand. Een van die honden was Bliksem,. Bliksem een ruigharige jachthond die, ik denk elke dag met zijn baasje naast de fiets op het strand loopt, even te wild in de roedel kwam, hij werd dan ook op een hondse manier, terecht gewezen door Paco. Dit werd geaccepteerd door Bliksem, en hij mocht daarna ook gewoon blijven. Terwijl het baasje van Bliksem nog excuses maakte voor het gedrag van Bliksem, speelde Bliksem al met de hele roedel. Jessica, die Zoë en James mee had, genoot, volgens mij, volop. Zoë, een kruising Jack Russel, was eigenlijk een beetje bang voor andere honden, maar liep na ongeveer 10 minuten al lekker met de roedel mee. James, een pup, keek eerst alles even van een afstandje aan, maar na 15 a 20 minuten rende hij al met de grote honden mee. Er liepen ook veel kinderen op het strand, en honden voelen zich aangetrokken door kinderen. Kinderen hebben ( nog ) geen angst voor honden en dat voelen de honden haarfijn aan. De energie die kinderen uitstralen komt plezierig over naar honden. Een kind zat op het zand te spelen met schelpen, en dat maakte de honden nieuwsgierig “wat doet ze daar? “ dan zeg ik wel tegen de ouders, dat het kind moet gaan staan, even de nieuwsgierigheid temperen. Natuurlijk doen onze honden niets en zijn allemaal lief, maar niet alle honden zijn zo lief als die van ons. Op de terugweg lag het hele stel, in en op de handdoeken te slapen. Weer een geslaagde wandeling. Dit was het weer, tot de volgende keer maar weer. |
|
Het Strand 2012/04/05 18:47:52 |
|
03042012 Het strand Heerlijk weer, klein zonnetje, geen wind en een heerlijke temperatuur.
Soms heb je van die dagen dat er iets op het strand ligt, waar de honden
erg veel interesse in hebben.
Het begon en eindigde droog, dit in tegenstelling tot wat het journaal zei.
Het was een aangename temperatuur en geen wind.
|
|
Strand avonturen 2012/04/01 22:58:26 |
|
Strand avonturen Wat heb ik al die tijd geluk gehad met het weer. Eigenlijk de hele winter, maar ook het voorjaar liep ik tussen de buien door. ( behalve als Germa mee liep)…… grapje Ook nu weer het prachtigste weer van de wereld. Na een hele tijd in de duinen te hebben gelopen, was nu de periode van het strand aangebroken. En wat maak je allemaal mee op het strand? Mensen die blijven kijken naar een roedel die zo rustig is. Veel mensen vragen hoe ik dit voor elkaar krijg, zoveel honden en toch allemaal spelen. Ik kan alleen maar zeggen dat “ik” de baas ben. Meerdere keren een zeehond op het strand, vaak zijn ze al in zee als wij er aankomen. Een keer waren de honden er erg dichtbij, maar toen de zeehond onder water verdween zie je de roedel echt kijken: waar is hij nu? We zijn heel veel gefotografeerd, waarschijnlijk ook voor een blad of krant, maar de fotograaf heb ik niet gesproken. Ik moest gaan poseren met alle honden om mij heen, de mensen waren dan soms teleurgesteld als een van de honden geen geduld had. Men vond het heel bijzonder dat ze op een enkeling allemaal kwamen. Soms renden de honden de duinen in en dachten de mensen om mij heen, hij is zijn honden kwijt. Helemaal als ik door liep en mij helemaal niet druk maakte. Dan kwamen ze, alsof het afgesproken was, rennend naar mij toe. Ja, vertrouwen in je roedel moet je wel hebben. Dan die toevalligheden zoals: ik gooi een hondenbrokje naar Paco, Paco kan goed vangen maar nu kwam hij op zijn neus terecht en stuitte terug en net in die vlucht van het brokje pikte kleine Luna hem uit de lucht. Ik zag dit gebeuren en voelde mij rijk, alleen al om dit mee te maken. Dan gooien met de bal, Jutter en Rider rennen haaks op elkaar naar de bal, die al stuiterend over het strand rolt, op het allerlaatste moment springt Jutter over Rider heen die de bal van het zand af plukt. Of Boris die in zijn wilde enthousiasme zo gek doet en in zijn sprongen zo pardoes het water in duikelt, nou vindt Boris het helemaal niet erg om in het water te zijn, maar het is hilarisch om dat te zien gebeuren. We hebben onderhand weer enkele nieuwe honden in de roedel gekregen, Flower en Nita hebben meegelopen, een Herder kruising en een Karakachan. Nita is erg bang voor mensen, ik heb dan ook wat moeite moeten doen om hem aan mij te laten wennen, nu lopen ze wat verder weg dan de rest van de honden maar ze komen altijd weer terug in de roedel. En we hebben “Spoon” een Engelse Stafford een ongelooflijke lieve hond, die het allemaal nog een beetje eng vindt om mee te lopen. Toch doet hij het goed en begint langzaam vrienden te maken. Dan natuurlijk het grote nieuws, we hebben een andere auto. We hebben een Ford Transite met veel ruimte, geen aanhanger meer nodig. Paco mag voorin zitten op zijn eigen bank, nou ja eigen bank, soms vergezelt met Mila of Kleine Luna, ook Jatje ligt vaak tussen Paco’s poten en ligt Jatje er niet dan zal Noussie er wel liggen, ze zijn gek van hem. Maar de auto rijdt heerlijk, makkelijk in en uit stappen. Achter de stoelen is er ruimte voor zeker 5 hondjes, zij kijken het liefst door de ramen naar buiten, en kunnen allemaal languit slapen op de weg terug. We praten over Noussie,Toffie, Lana, Jatje, Jacko, Senna, Mila en Chico natuurlijk niet allemaal tegelijk maar het zou wel kunnen. Achterin zijn drie hokken, onder zijn twee hokken voor 4 honden, twee per hok. Twee per hok is, als ik ze er in zet, (meestal op de heen weg) maar op de terugweg mogen ze zelf kiezen, ik praat dan over Kanjer en Bikkel en Luna, Max en Cindy. Cindy, die ook wel “achter bovenin” meerijdt wil ook wel bij Kanjer in het hok kruipen. Ik zet dan de hokken gewoon open en laat de honden kiezen, dan kan het gewoon gebeuren dat Luna, Max en Bikkel bij elkaar in een hok kruipen. Het hok is groot genoeg, dat is geen probleem, maar het is zo leuk dat de Herders elkaar opzoeken. Achterin boven zijn voor de honden zoals Boris, Beer, kleine Luna, Tessa en Jara. Daar hebben ze veel zicht naar buiten zowel naar voren als naar achter. Nu zijn al die plekken of plaatsen dus geen ongeschreven wet, zo mogen Tessa, kleine Luna of zelfs Jutter ook wel eens bij de kleintjes. Het valt mij dan op dat zij heel rustig en stil zijn, als ze bij de kleintjes mogen zitten. Vaak dienen deze wat grotere honden als een kussen of een steunpunt voor de vaak vermoeide kleine hondjes. De Ford is een aanwinst. Dan nog dit, de honden vinden het heerlijk op het strand en we mogen nog tot 1 mei op het strand zijn, ik moet er wat langer voor rijden maar dat heb ik er graag voor over, maar er wordt vanaf 1 april parkeergeld gevraagd. Het parkeergeld ligt tussen de €3 en €4 euro per keer, dat zou op een eenmalige gift komen van €2,50 per hond. Ik hoop dat jullie het er voor over hebben om de honden op het strand te laten rennen. Ik hoor het wel van jullie. Let ook op de kleine prijsverhoging per 1 april, dit in verband met de hoge benzineprijs en het nieuwe vervoer. Dan ben ik nog steeds gek op oude handdoeken. Nou dit was het weer , tot de volgende keer maar weer. |
|
Belevenissen van de roedel 2012/02/22 21:27:19 |
|
Weer op pad Maandag Wat een week. Maandag, alsof we niet weg zijn geweest. Alleen wat drukker….. de roedel was uitzinnig. Er moest even hard geblaft worden en een rondje gerend. Daar gingen we door de duinen. Het was bewolkt, maar daarna zon. Een heel gewone dag……. zo leek het.
Op het strand liep ik met de roedel en…..opeens een hond extra en wel een
zeehond!
Weer eens wat anders. De enige die interesse had was Mila, die even een kijkje ging nemen. De zeehond ging zwemmen en Mila ……… Mila kan of wil niet zwemmen, dus dan maar weer naar John. Dinsdag Wat was er zo vreemd die dag, met een paar jonge honden er bij, is het heeeeel vreemd dat je niet meer uit een plas kan drinken. Er lag toch water,….maar wat is er aan de hand, wel lekker koud, het breekt en je kan stukjes eten, ijs eten dan maar, wat lekker. Je wil toch niet meer naar huis?..... Donderdag “Mila was even weg”, Mila is een Podenco, een windhondenras die zo gefocust zijn op speuren, dat ze soms even afdwalen. Nou is Mila wel meer weg, maar zo snel als ze weg gaat is ze er ook weer. Ik noem haar al Tita Tovenaar, loop je haar te roepen staat ze al lang en breed voor je “waarom schreeuw je zo “John” ik ben er toch al”. Nu krijgt ze elke keer een snoepje als ze komt, en madam weet dat nu en maakt er soms een spelletje van, stukje weg lopen en dan door de honden heen een snoepje halen. “Ja, ja, Mila, ik heb je door” De hele week heb ik droog gelopen, het regende op de heen weg en stopte als we uitstapten en begon weer als we net in de auto zaten, de hele week geen druppel in Schoorl, misschien is er een hondje in de hondenhemel die op ons let. Er is alweer een tijd voorbij, het heeft gesneeuwd en er was ijs, de honden vonden het geweldig. Nu ze gewend waren aan kou, sneeuw en ijs, leerden de slimme honden trucjes. Bevroren plassen werden door Kanjer professioneel gebroken, als een ijsbeer sprong hij op het ijs en de stukken werden gretig genuttigd door de andere honden. Likken aan bevroren plassen is ook heel lekker maar ………...rollen in de sneeuw, je kop er in wrijven dat is het summum. Sneeuwballen gooien met de pack leader, John gooit met sneeuw en de honden happen er naar, wat een kermis. Dan zijn er een paar nieuwe hondjes in de roedel. We hebben Toffy erbij gekregen, Toffy is een Shih Tzu, Toffy moest van zijn baasje even socialiseren, lekker met andere hondjes spelen, nou dat deed hij. Voor de duvel niet bang, werd hij heel snel bevriend met alle honden. Jutter, een jonge bruine Labrador mag twee keer per week mee. Jutter is erg speels en soms een beetje onbehouwen, speelt het liefst met Max, onze herder en als het te hard gaat is een kleine correctie van mijn kant genoeg om even de rust terug te krijgen. Als Jutter speelt, beweegt zijn hele lichaam in de meest onmogelijke bewegingen, schut met zijn kont alsof hij alle teefjes uit de hele buurt moet versieren. Alleen achterin vindt hij maar niets dan gaat Jutter loeien en als hij voorin zit krijg je af en toe een grote tong in je nek of in je gezicht. Jutter is heel lief en doet geen vlieg kwaad. Noussie, een Cavalier King Charles Spaniel is er een met zo’n koppie die je doet smelten als zij je aan kijkt. Ze gaat net zo blij mee, als dat ze blij is om weer terug te zijn. Noussie heeft echt plezier in de roedel, gaat het even te wild komt ze gewoon even bij mij lopen om daarna weer aan de loop te gaan. Ze ligt het liefst tussen de poten van Paco en als Paco gaat liggen kruipt Noussie boven op Paco, kan ze uit het raam kijken! En dan Beer, Beer is een beetje onzeker, onzeker om mee te gaan, onzeker om in de auto te gaan, maar zit ze eenmaal en mag ze uit de auto, wordt het een heel andere hond. Als ze eenmaal loopt in de roedel komt er een hond te voorschijn die kan rennen….rennen zo hard, niet normaal, het was dan ook niet gek dat Beer bevriend werd met Mila, alleen jammer dat ze niet op de zelfde dag lopen. Gelukkig zijn er meer honden die hard willen lopen. Beer, je gaat geweldig, wat ben je een leuke hond. Dan hebben we een hond die uit Warmenhuizen komt en nu in het asiel zit, Donna moest in het asiel, omdat haar baasje in een verpleeghuis terecht kwam, Donna is 11 jaar en zoekt een nieuwe baas. Donna is een heel lieve en sociale hond, die zich heel snel aanpaste aan de roedel, ze mag nu met de roedel mee totdat zij een nieuw baasje heeft. Bodhi…. het is definitief, Bodhi heeft nieuwe baasjes. Hij is in onze familie terecht gekomen en wel bij mijn dochter Naomi en haar vriend Steven, zij leren hem heel veel en hij is leergierig, naast het zit,af en blijf, kan je hem zogenaamd dood schieten en hij valt neer, de draai en tent, het tussen je benen staan, hij kan het allemaal. Maar hij is vooral heeeeeeeel lief, wacht keurig als dat nodig is en er is nu rust in Bodhi. Steven is een echte sporter en daar profiteert Bodhi van, zijn energie wordt dus helemaal gedraind. Wat een geluk voor Bodhi dat hij op mijn pad kwam. Want zo’n hond verdient een goede baas! Dan ook een wat minder leuk berichtje, Rocky onze Bouvier/Poedel kan niet meer mee. Rocky begon zomaar te stoppen, hij ging opeens zitten en bleef zo zitten totdat ik hem kwam halen. In het begin was het een of twee keer, de laatste keer moest ik hem aan de riem doen en zelfs dan ging hij gewoon zitten en moest behoorlijk gestimuleerd worden om door te gaan. Omdat kleine Luna voor Rocky lekker rook, ging hij in het begin van de loop achter Luna aan, maar hij kon de jonge snelle Luna niet bij houden en stond dan met een wijd open bek te hijgen en kon hij niet meer. Rocky kan het tempo van de roedel niet meer aan. Om Rocky niet te veel te belasten, hebben de baasjes en ik besloten om hem dit te besparen. Rocky ik mis je wel en vond je een prachtige en lieve hond, van mij had je nog 100 jaar mee gemogen. Maar jochie, er is er maar één die weet wat hij kan en dat ben jij zelf. Rocky, het gaat je goed en nog vele jaren. Jan en Truus bedankt voor een klein jaar van vertrouwen dat ik jullie (Kind) mocht mee nemen, het was mij een waar genoegen. Dan zijn we wat luxer gaan reizen. De L200 heeft plaats gemaakt voor een Ford Transit met veel meer ruimte voor de honden. De onderste hokken voor de grote honden zijn makkelijker in te stappen. De honden die in de bovenste hokken gaan reizen moeten even geholpen worden. De allerkleinsten mogen voor in de cabine achter de stoelen waar ze een zee van ruimte hebben. Met de L200 deden de grote honden hun voorpoten op de klep en ik hielp dan hun kont omhoog en liepen ze zelf de auto in. Nu is deze auto veel lager en kunnen ze er zo in lopen, maar niet Bikkel, Bikkel deed zijn voorpoten in de auto en ik moest zijn kont helpen, ik moest hier zo om lachen dat ik het bijna niet voor elkaar kreeg, die Bikkel ( macht der gewoonte ). Dan een oproep, hebben jullie oude handdoeken en willen jullie die kwijt, wil ik ze graag hebben, de regentijd komt er weer aan. Dan heb ik nog plaats voor honden op dinsdag, woensdag en donderdag, breng je een hondje aan bij de roedel, zit er altijd iets leuks aan vast. Dit was een heel verhaal, ik denk wel weer leuk leesvoer. Dit was het weer tot de volgende keer maar weer.
|
|
2011 2011/12/26 10:31:57 |
|
Beste baasjes Hierbij wil ik iedereen bedanken voor het hebben van een groot vertrouwen in mij. Ik loop nu alweer een jaar met jullie vierpotige hondenkinderen. Bouke was mijn eerste hondje en Lana mijn tweede. Lana is nu de langst meelopende dame. Bouke loopt alweer een tijdje niet meer mee, jammer want hij is een allemans vriend die met alle honden kon opschieten. Daarna ging het snel, de hondjes kwamen zomaar aanlopen en Hus Apport zat al gauw een paar dagen vol. Één hondje moest daar door wijken; doordat het zo vol was, bleek Alkmaar te ver. Chico een geweldige hond, maar woonde te ver. Moeilijk werd het met Chuma , Chuma was altijd al wat mager,maar tijdens een verblijf bij mij thuis werd Chuma wel heel mager en zijn de baasjes naar dierenkliniek Zuiderkaag gegaan, waar een niet-werkende alvleesklier werd geconstateerd. Met speciaal vlees en medicijnen ging het verbazend goed met Chuma en werd hij weer hond. Maar een paar weken terug ging het mis, dinsdag heeft hij nog twee uur gestoeid met Jara en woensdag begon Chuma te kwijlen. Na talloze keren naar de dierenarts en allerlei injecties bleek Chuma op en moest uit zijn lijden verlost worden. Toen zijn baas Luurd het mij vertelde, hield ik het niet droog en ook nu ik dit schrijf voel ik weer een brok in mijn keel. Chuma, ik mis je nog steeds. Dan hebben we ook afscheid genomen van Dorus, Dorus liep wel eens weg geschrokken van iets of gewoon als de roedel wat onstuimiger was. Een keer was hij terug gelopen naar de auto, of zat hij in de buurt van de auto. Voor mij de ondankbare taak om de baasjes te bellen die dan ook gelijk kwamen. Iedereen ongerust, dieren ambulances gebeld en maar wachten op een telefoontje. Dorus had een plaatje om en er is daarom elke keer nog gebeld en kon Dorus opgehaald worden. Maar de ongerustheid bij de baasjes was te groot en hebben besloten dat Dorus maar niet meer mee mag. Hoe jammer ik het ook vind, het is beter zo, de onmacht die ik ondervind als je een van je honden weg zie lopen en niet meer terug komt, dat je machteloos bent omdat je de verantwoording heb over nog een groep andere honden, is groot en ik loop er nog dagen mee rond. Het nadeel van een Hus is, dat je van alle honden houd en dat is fijn tot het afscheid. Maar er zijn ook hele leuke dingen gebeurd. Zo hadden we Happy, een Bordercollie die niet zo te vertrouwen was, maar door een aantal keren mee te lopen in de roedel heeft de roedel happy om geturnt tot een leuke hond die tijden flyball of behendigheid los mocht. Ook Boris die zijn baasjes soms tot wanhoop dreef, is nu een leuke speelse hond die zich niets meer aantrekt van Max en gewoon mee doet in de roedel. Boris zit nu netjes te wachten op zijn snoepje en komt als je hem roept,……alleen nog het opspringen, maar ook dat ga je leren Boris. Dan hebben we Chico, de hond die het meest heeft mee gelopen, deze kanjer heeft een groot ego en is voor de duvel niet bang, eerst vier keer per week nu drie keer staat hij zijn mannetje Bevriend met Rocky de grootste van de Roedel, is hij in groot contrast, Chico wit en klein Rocky groot en zwart en vrienden voor het leven. Deden mensen het maar zo goed. Dan hebben we het geval Bodhi. Bodhi kreeg te weinig beweging en raakte erg gefrustreerd. Nu kan de flat Acaciaplein Bodhi waarschijnlijk niet meer terug de rust en de aanhankelijkheid die (Smocky) Bodhi nu laat zien is een hond in balance. Bodhi leert snel en kon in drie weken tijd de commando’s, aan de voet, aan de knie, de hier, wacht, tent en rond. Hij wacht voor we door de deur gaan en blijft nu op zijn plek als wij gaan eten. Bodhi gaat hoogst waarschijnlijk naar een nieuw gezin en krijgt een huis dicht bij de zee, strand en duinen. ( weer zo’n moment van afscheid nemen, bah! kiezen tussen verstand en hart en wat is een hart dan hard). Maar ik geniet nog dagelijks of het nou mooi weer is of dat het regent de hondentaal is zo mooi. De enthousiasme bij het ophalen. Een natte neus tegen je hand tijdens het lopen vragend om een aai, de schuldige blik bij een standje. De hectiek bij het verlaten van de auto. De rust na een uur en de schreeuwende stilte die ontstaat. Tien honden en niet één blaft. Twintig begerige ogen bij picknick. Heerlijk. Mensen nogmaals bedankt voor het vertrouwen. Ingrid, Paco, Bodhi en ik wensen jullie prettige kerstdagen en een gezond 2012. |
|
Chuma 2011/12/10 12:54:42 |
|
Chuma
|
|
Bohdi 2011/11/20 21:13:04 |
|
18112011 Bodhi, ja Smokey heet nu Bodhi, inmiddels weten we dat Bodhi uit het nest Bo heet, wat een toeval. De naam is bedacht door mevr van Rijswijk uit Heerhugowaard en heeft de prijs ontvangen en omdat mevr Schenk uit Schagen met de naam Bodi kwam heeft ze ook een prijs gewonnen. Vandaag is Bodhi geholpen en is zijn mannelijkheid kwijt. Hij is nu nog wat onvast op zijn benen en wil eigenlijk alleen maar slapen. De ingreep is gedaan bij dierenpraktijk “Zuiderkaag” te Schagen. Ik heb gekozen voor “Zuiderkaag” omdat zij alle faciliteiten hebben om een dier goed te behandelen. Mocht om een of andere reden een behandeling of operatie mis gaan hebben ze alle mogelijkheden om dit goed op te vangen. Ik ben met Bodhi aan het trainen gegaan en wat een succes, hij pikt alles goed op, hij is slim en wil hard werken. Ik ben begonnen met de oefening ‘aan de voet’. Bodhi wordt geroepen : “Kom voor” en Bodhi moet dan gelijk naar mij toe komen en voor mij gaan zitten. Na ongeveer 3 sec, wat voor een hond lang duurt, lok ik hem met een snoepje via mijn rechterkant, achter mij langs, naar mijn linker kant. Daar moet hij gaan zitten en krijgt hij zijn beloning. Bodhi is al zo ver dat hij eigenlijk geen lokkertje meer nodig heeft. De ‘zit’ en ‘blijf’ kan hij al en hij weet ook dat hij moet wachten bij het naar buiten gaan, eerst de baas, dan de hond. Als wij na het slapen naar beneden komen, springt hij niet meer op en gaat netjes zitten wachten op de goedemorgen aai. Soms is het moeilijk om consequent te blijven als hij je met die lieve kleine kraaloogjes aankijkt. Het ritueel bij het voeren zit er ook helemaal in, als ik bezig ben met zijn voerbak moet hij in de kamer wachten. Paco en Bodhi zitten dan naast elkaar en kijken mij strak aan. Dan zet ik de bakken met voer neer en wacht een klein tijdje ( 10 tot 20 sec ) in die tijd doe ik wat kleine dingen in de keuken gevolgd door de blikken van twee honden. Na de wachttijd, zeg ik “ga maar eten” en ze beginnen te eten. Deze oefening is het kweken van respect voor de baas en het voer. In de roedel doet Bodhi het erg goed en blijft heel dicht bij mij en de andere honden. En thuis zijn de katten al helemaal gewend aan deze nieuwe vriend in huis. Toch is Bodhi er nog niet en zal nog veel moeten leren. Bodhi is erg intelligent en ik heb er alle vertrouwen in.
Dit was het weer, tot de volgende keer maar weer.
|
|
Smokey twee 2011/10/30 23:09:00 |
|
27-10-2011 Smokey is voor de eerste keer mee met de roedel. Het eerste wat hij meemaakt is natuurlijk alle honden die instappen. De eerste die vandaag instapte was Mila. Een hoop gesnuffel (waar ik dan ook de tijd voor neem), maar geen teken van welke agressie dan ook, de tweede hond die ik ophaalde ging achterin, dus daar had Smokey niets aan. Maar toen ik kwam terug naar de auto hoorde ik een gestommel van jewelste. Smokey en Mila waren even aan het spelen. De derde hond was Chico. Smokey en Chico kennen elkaar op een minder plezierige manier, maar nu was het even een soort van aankijken met de woorden “ik ken je”. Chico kroop achterin met Mila en toen was het perfect. Ook met de rest van de honden ging het goed. Bijna bij de uitlaatplek moest onze jonge held even spugen, de auto onder de kots; “kan gebeuren”. Op de uitlaatplek moest hij even aan de riem en met de rest van de honden kennis maken. Als een magneet bleef Smokey bij mij en het duurde ongeveer een uur voordat hij zich een beetje mengde met de rest van de honden. Al gauw werd hij goede vrienden met Rider, ook een bordercollie-achtige hond (Australian sheperd) en durfde hij wel 5 meter bij mij vandaan. Na ongeveer 1,5 uur was hij volop aan het spelen, wat een kanjer die Smokey. 28102011 Rond een uur of 14.00 mocht hij mee naar het asiel, want ik moest er wat schilderen. Nou nee, niet ik, wij. Smokey is bijna helemaal wit (overdreven natuurlijk, maar hij had wel lekker meegeholpen) Op een gegeven moment kwam er iemand binnen met 4 puppen en Smokey mocht er bij. Smokey vond het heel interessant en was heel voorzichtig met deze hele kleine hondjes. Dus…..Smokey kan met kleine puppen omgaan! Je bent helemaal niet mis Smokey! Nu lig je als een vloerkleedje te slapen naast Paco. Vannacht heeft hij los meegelopen met een lampje op zijn halsband. Hij liep niet verder dan 5 meter van mij vandaan. Hij heeft ook niet meer in zijn wat krappe bench geslapen, maar gewoon los in de kamer. Hij heeft misschien 10 sec gepiept en toen was hij stil. Hij heeft lekker geslapen en zich geweldig gedragen. Toen ik in de kamer kwam was hij netjes afwachtend totdat ik hem riep voor een aai. Vanmorgen moest ik even de auto weg brengen en moest Smokey even samen met Paco wachten op mijn terugkeer. Er was niets kapot, hij had lekker op zijn kussen geslapen. Er was dus niet veel nodig om van Smokey weer een hond te maken. Vanmiddag is zijn bench definitief weggehaald, hij hoeft er niet meer in. Rond twee uur moest ik even naar het asiel en kreeg ik een pup mee, deze pup blijft alleen voor het weekend. Smokey heeft lekker gespeeld met de pup, ondanks zijn onstuimige karakter heeft hij heel voorzichtig gespeeld. Smokey is voor een 7 maanden oude pup een heerlijke rustige hond. Hij wil heel graag leren en dat doet hij dan ook. De commando’s vliegen er door. Ik hoop dat er gauw een goed gezin zich meldt, want wij gaan erg van hem houden. Dit was het weer, tot de volgende keer. John |
|
Smokey 2011/10/26 22:06:07 |
|
Vandaag 26-10-2011 is er wat goeds en wat vervelends gebeurd.
|
|
De Duinen 2011/09/24 22:18:37 |
|
De duinen zijn weer open, het strand nog niet, maar de Schoorlse
duinen.........wauw.
|
|
Nieuw begin 2011/09/05 23:27:06 |
|
We zijn al weer een week onderweg en de titel heeft
alleen betekking op mij. Voor de honden was het alsof ik nooit ben
weggeweest. Dinsdag liepen we voor het eerst en was eigenlijk niet veel
bijzonders. Het meest bijzondere was het mooie weer. De honden waren
tevreden, oftewel moe en voldaan. Woensdag was een soortgelijke dag, het weer
was weer mooi en tijdens de hele wandeling waren de honden lekker aan het
spelen met elkaar. Maar.......donderdag was heel wat anders! Het begon al met
de komst van een nieuwe hond in de roedel. Rider, een Australian Shephard
liep voor proef mee.
|
|
Zo, eindelijk, daar is hij weer. 2011/06/04 23:47:53 |
|
We lopen alweer een aantal weken in het Vlasgat, uitloper van het Geestmerambacht. Aan de kant van Koedijk moet je er in. Wij mensen zouden zeggen, verveelt zo’n wandeling niet,elke dag hetzelfde, nou echt niet. De honden genieten volop, vooral het water daar is zalig. Het zijn schone sloten, de bodem is zand en nog geen blubber. Zo zijn er ondiepten waar de honden heerlijk door het water kunnen rennen. Het leuke daarvan is dat er een soort onderwaterbruggetje is, waar het ondiep is en toegang geeft naar het ondiepe, maar de rand van dit stuk is diep, je begrijpt het al, al rennend komen ze aan en knallen zo in het diepe gedeelte. Als je dat ziet sta je echt te lachen. Ook de klassieke fout van honden die denken over kroos te kunnen lopen en dan koppie onder gaan. Lady overkwam dit, maar, of er niets aan de hand was zwom ze naar de kant, schudde het kroos in de rondte en ging gewoon weer door. Dan kan het gebeuren dat tijdens het rennen en zwemmen, men op elkaar duikt, zo kreeg Chuma tijdens een duik zwarte Chico op haar nek, waardoor Chuma onder water verdween; het ging om een stok die Chuma had, en die had ze ook nog toen ze boven water kwam. Er is een dag in de week dat er veel kleine honden mee lopen; Chico, Senna, Jacko,Lady, Vlekkie, Hummer, Lola en Jatje. Het mooie van dit stel is dat ze eigenlijk altijd in mijn buurt lopen, hier en daar een klein uitstapje maar dan weer gauw in de buurt van de roedel leider. Dan is er een pad langs bomen die nogal smal is voor een roedel honden en wat krijg je dan een hele lange rits van kleine hondjes achter elkaar, net de zeven dwergen van Sneeuwwitje en wie is Sneeuwwitje ……..? Dan heb je Max ,Max is een echte herder hij herdert nogal, wat zich uit in constant rond rennen, het hele gezinnetje bij elkaar houden. In zijn enthousiasme moet hij wel eens een noodsprong maken over een klein hondje heen. De kleintjes zijn daar onderhand aan gewend en kijken er niet meer van op. Dan hebben we Rocky de oudste van het stel, al zou je dat niet zeggen, hij huppelt en speelt als een puber en is erg geliefd bij de kleine honden, vooral kleine Chico is hele gek van hem. Rocky vindt zwemmen helemaal te gek en dat doet hij ook, lekker gek in het water, stokken pakken en stenen van de bodem halen. Als ik hem kom halen springt hij al achter het hek op en neer trek mij naar de auto en weet precies waar hij in moet, ja hij heeft er erg veel plezier in. De laatste paar keer toen het zo warm was kreeg ik weer iets nieuws mee, alle hondjes die bij mij in de cabine aanwezig zijn sliepen in een mum van tijd, sommige moest ik wakker maken omdat ze weer thuis waren, enkele liepen echt slaapdronken weer naar huis. Nou, daar doe ik het voor. Er is er een die bijna nooit slaapt en dat is kleine Mila, altijd alert en erg aanwezig, maar wat ben je lief en aanhankelijk. Mila, wat kan jij rennen, we hebben gekeken hoe je achter de vogels aan rent, echt als een bliksemschicht. Boris ik ben blij dat je er weer bent, je bent geholpen …..een je weet wel hond, je mocht na twee weken weer mee en wat was je blij, je ging echt uit je dak. Rondje rennen en springen en andere honden uitnodigen om mee te doen en hoe ik ook mijn best deed, ik kon je niet uit het water houden. Maar goed, als je maar plezier hebt. Nog een die niet uit het water te krijgen is, is Cindy, het liefst loopt zij alles door de sloot. Cindy is een wat solitaire hond, loop het liefst alleen wat te mijmeren en door het riet te banjeren. Toch is zij wel graag bij de roedel en hoe ver ze ook weg is, haar oren staan op picknick. Cindy ook jij bent een hele lieve hond, zoals jij altijd op het eind van de loop op afstand wacht tot dat ik je roep is typerend voor jou. Het ophalen uit de flat is al leuk , hoe je wacht totdat ik je de lift in roep en je stampend van opwinding mij aankijkt, met ik hoop gedachten van, ik vind je leuk. Dan krijgen we nog een nieuw vriendje mee, want na een proefloopje gaat Jatje een Franse Bulldog elke maandag mee. Omdat Lola ook een Franse Bulldog is, zijn zij dan ook “grote” vrienden. Jatje van harte welkom in de roedel. Nou, dit was het weer, tot de volgende keer. |
|
Vlasgat 2011/04/16 23:39:45 |
|
Omdat het Geestmeerambacht dicht is, lopen we in het Vlasgat het
westelijke gedeelte van het Geestmeerambacht. Het is er rustig, de roedel is
dan ook niemand tot last, als dat al zou kunnen.
|
|
roedelgedrag 2011/04/03 19:36:26 |
|
Deze week was een heerlijke week, het weer deed, op een dag na, goed mee.
|
|
Honden voor de hele dag 2011/03/23 21:03:53 |
|
Honden die in de roedel lopen mogen als dat nodig is bij ons een dagje
blijven.
|
|
Nieuwe Hondjes 2011/03/20 21:24:49 |
|
Er is weer veel gebeurd de laatste weken.
|
|
03032011 2011/03/03 17:44:55 |
|
Vandaag heerlijk gelopen met 7 honden..
|
|
samenvatting 2011/02/27 22:58:15 |
|
Allereerst sorry dat het zo lang duurde met een nieuwe blog.
|
|
10022011 2011/02/10 18:38:45 |
|
Nu waren we, na twee keer in de duinen, om het meer aan het lopen.
|
|
02022011 2011/02/04 15:10:00 |
|
Vandaag
even weer wat anders, de duinen in Schoorl.
|
|
De roedel in het algemeen 31012011 2011/01/31 23:33:14 |
|
Dat het allemaal leuke honden
zijn, weten we nu wel.
|
|
13-01=2010 2011/01/13 18:41:15 |
|
Vandaag zes hondjes.
|
|
11-01-2011 2011/01/13 17:44:45 |
|
Vandaag een volle bak.
|
|
05-01-2011 2011/01/05 14:54:46 |
|
Ten eerste, iedereen een heel
gezond 2011 toegewenst.
|
|
28-12-2010 2010/12/28 17:55:27 |
|
Vandaag was de roedel erg klein.
|
|
22-12-2010 2010/12/22 17:27:41 |
|
Vandaag werd ik begeleid door mijn
lieve vriendin Ingrid en mijn dochter Tamara.
|
|
21-10-2010 2010/12/21 19:09:07 |
|
Vandaag was het weer een heerlijke
dag, met acht hondjes het meer rond, het was windstil en licht vriezend.
|
|
16-12-2010 2010/12/16 16:47:31 |
|
Vandaag liep ik met Paco, Max de
herder, Bouke, Chico en Max .
|
|
15-12-2010 2010/12/15 19:25:41 |
|
Vandaag was het de dag van Bouke.
|
|
14-12-2010 2010/12/15 18:58:38 |
|
Vandaag 14-12-2010
|
|
Jada en Chuma 2010/12/15 18:54:11 |
|
Wij krijgen er weer twee vrienden
bij, namelijk Chuma en Jada.
|
|
Chico 2010/12/15 18:50:08 |
|
Chico
|
|
Versterking 2010/12/15 14:11:14 |
|
Vandaag 14-12-2010
|